The Long Game: China’s Grand Strategy to Displace American Order
Rush Doshi
طی بیش از یک قرن، هیچ دشمن یا ائتلافی از دشمنان آمریکا - نه آلمان نازی، نه ژاپن امپراتوری یا اتحاد شوروی – هرگز به میزان 60 درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا دست پیدا نکرده است و چین تنها استثنایی است که به سرعت در حال تبدیل شدن به ابرقدرت جهانی است که می تواند برای آمریکا رقیب باشد و او را تحتالشعاع قرار دهد.
در کتاب بازی طولانی، نویسنده از منابع اصلی و غنی چینی، اسناد چند دهه حزب، خاطرات رهبران حزب و تحلیل دقیقی از رفتار چین برای ارائه تاریخچه ای از راهبرد بزرگ چین از زمان پایان جنگ سرد استفاده کرده است. در اینجا نویسنده سوالات اساسی را مطرح می کند که در واقع، سیاستمداران آمریکایی با آنها مواجه هستند و کتاب در صدد است تا به این سوالات پاسخ دهد:
آرزوهای چین چیست؟
آیا چین راهبرد بزرگی برای دستیابی به آروزها و رسیدن به اهداف خود دارد؟
اگر در این خصوص چین دارای راهبرد است، این راهبرد را چه چیزی شکل می دهد؟ و آمریکا در مورد آن چه اقدامی‌باید انجام دهد؟
کتاب استدلال می کند که از زمان پایان جنگ سرد، چین راهبرد بزرگی را دنبال کرده است که بر اساس آن نظم آمریکایی را ابتدا در سطح منطقه ای و اکنون در سطح جهانی دستخوش تغییر کرده است. کتاب طی سه بخش و سیزده فصل موضوع را بررسی می کند. در جایی که سخن از راهبرد جا به جایی در کتاب به میان می آید، نویسنده بیان می کند که کشورهای رو به رشد مانند چین می توانند به طور مسالمت آمیزی قدرت های هژمون مانند آمریکا را از طریق دو راهبرد گسترده که عمدتاً به طور متوالی دنبال می‌شوند، جابه جا کنند. اولین راهبرد این است که اعمال هژمون را از اشکال کنترلش، به ویژه آن‌هایی که بر روی دولت در حال ظهور گسترده شده است را کمرنگ کند. دومین راهبرد عبارت است از ایجاد اشکال کنترل بر دیگران و همچنین اقدام برای انجام تعاملات توافقی و مشروعیت بخش؛ بر اساس این مولفه، هیچ دولت در حال ظهوری نمی تواند به یک هژمون تبدیل شود، چنانچه نتواند استقلال دیگران را محدود کند یا آنها را از طریق تعاملات توافقی و مشروعیت بخش جذب کند تا بدین وسیله اطمینان حاصل شود که آن کشورها از ترجیحات دولت در حال ظهور پیروی می کنند.