روانشناسی سیاسی پادشاهان قاجاری
ابراهیم برزگر
روانشناسی سیاسی، می تواند توضیح و تفسیر بهتری از پدیده های سیاسی ارائه کند. از آنجاکه سهم شخصیت سیاستمداران در سیاست و حکومت بسیار زیاد است، لذا روانشناسی سیاسی میتواند این بخش را پوشش دهد. البته روانشناسی سیاسی به بررسی شخصیت های سیاسی محدود نمی شود؛ بلکه فرایندها و پدیده های سیاسی و رفتار سیاسی جمعی نظیر رای دهی در انتخابات و رفتار فرد در اجتماعات انبوه را هم توضیح می دهد. نویسنده در این کتاب به دنبال روانشناسی سیاسی کاربردی، یعنی کاربرد عملی نظریه های روانشناختی سیاسی در پادشاهان هفت گانه قاجاری است و بر این اساس، اهداف و مزایایی که کتاب به دنبال دستیابی به آنها می باشد، عبارت اند از:
روانشناسی سیاسی کاربردی. یعنی کاربرد نظریه ها و مفاهیم در مورد اشخاص و پادشاهان. در اینجا نظریه های روانشناسی سیاسی صرفاً در مقام شرح و بسط محض نظریه ها، مفاهیم روش ها و مسایل آن نبوده، بلکه روانشناسی سیاسی در مقام کاربرد آن در مورد پژوهش ها و پدیده های خاص به منظور تبیین و تفسیر علمی و یا تغییر آن است. به عبارتی اگرچه تولید نظریه و بعد فهم نظریه گامی مهم است، اما کاربردی کردن نظریه ها نیز به همان اندازه دارای اهمیت است.
تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی ایران با رهیافت روانشناسی سیاسی. در اینجا یکی از مزایا و اهداف کتاب، عبارت است از توضیح تحولات سیاسی اجتماعی ایران با طعم روانشناختی سیاسی. در این راستا، تحولات سیاسی اجتماعی ایران با نگاه روانشناختی سیاسی تحلیل میگردد و با محور قرار دادن شخصیت پادشاهان قاجاری و روانشناسی سیاسی آنان، حوادث و رویدادهای این دوره بررسی می گردد.
حال گرایی و آینده گرایی. ضمن مطالعه تحولات تاریخی ایران، باید کوشید تا از گذشته تاریخی به زمان حال منتقل شد و بین گذشته و حال پل سازی کرد و از تجربه گذشته برای حال بهره گرفت و فراتر از آن نیز آینده گرایی کرد.
آموزش مدیران اجرایی و سیاسی. در اینجا بر مبنای تجزیه و تحلیل پادشاهان هفت گانه و به بهانه بررسی روانشناختی سیاسی آنان، مدیران کشور نیز می توانند به برخی از زوایای پنهان تصمیم های خود پی ببرند و با لغزشگاه های تکراری و پیچ های خطرناک مسیر کاری خود آشنا شوند و به معرفتی دقیقتر از نفس خود برسند.
عدم قضاوت اخلاقی. انتخاب های موردهای پژوهشی قاجاری در این کتاب به دلیل وجود اطلاعات زیاد درباره آنان در قالب کتب تاریخی و دست اول، سفرنامه ها و خاطرات روزانه خودشان و دیگران بوده است
بدین ترتیب، کتاب طی هفت فصل به روانشناسی سیاسی پادشاهان قاجار از جمله آقا محمدخان قاجار، فتحعلی شاه، محمدشاه، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه و احمدشاه می پردازد و در بخش پایانی با عنوان شخصیت یکصدوسی ساله، در صدد است، کل هفت پادشاه را نه در هفت پنجره متفاوت و فصل های جداگانه، بلکه به مثابه یک کل واحد و یک جا از پنجره ای واحد بنگرد. به عبارتی می خواهد این هفت پادشاه را به مثابه شخصیت یکصدوسی ساله و در قالب یک روایت و یک چرخه هفت مرحله ای در نظر بگیرد.