دیپلماسی عمومی محور مقاومت در غرب آسیا؛ مطالعه موردی جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان

محمدحسن شیخ‌ الاسلامی، مجتبی حسینی فهرجی

دغدغه اصلی پژوهش حاضر، احصای آسیب­ های وضعیت فعلی دیپلماسی عمومی محور مقاومت و ارائه برخی مولفه ­های الگوی مطلوب، از رهگذر استباط و تبیین محورهای اصلی دیپلماسی عمومی‌بازیگران تشکیل­ دهنده این محور، با تاکید بر جمهوری اسلامی ایران و حزب ­الله لبنان در محدوده مکانی غرب آسیا و محدوده  زمانی سال ­های 2006 الی 2021 میلادی است.  

        در این کتاب تلاش شده است تا با نگاهی جامع و با توجه به تاثیر و تاثر بازیگران، ضن بررسی مفهومی دیپلماسی عمومی، ابعاد مختلف دیپلماسی عمومی‌بازیگران محور مقاومت، بررسی و در نهایت از خلال بازشناسی و آسیب ­شناسی وضعیت فعلی، مولفه ­های الگوی مطلوب دیپلماسی عمومی محور مقاومت، توصیه ­ها و راهکارهای تقویت دیپلماسی عمومی محور مقاومت ارائه شود.

        کتاب طی 4 فصل به بررسی موضوع می ­پردازد.

        در فصل اول، به بررسی جامع ابعاد و مفاهیم پایه دیپلماسی عمومی و اهمیت آن در روابط بین­ الملل پرداخته شده­ است. در این فصل، ابعاد مفهوم سیاست خارجی، ویژگی­ ها و محورهای تحول مفهوم دیپلماسی و همچنین ابعاد مختلف دیپلماسی عمومی تبیین شده ­است.

        فصل دوم، به بررسی ابعاد متفاوت دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در غرب آسیا اختصاص دارد که ابتدا با یک نگاه نظری و تاریخی، چارچوب ­ها و سنت ­های دیپلماسی عمومی و نسبت آن با دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر منطقه غرب آسیا تبیین شده است و سپس ابعاد دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در منطقه آسیا اعم از روایت ­ها و اقدامات دیپلماسی عمومی در عراق، سوریه و کشورهای حاشیه خلیج فارس تشریح شده است.

          در فصل سوم، دیپلماسی عمومی حزب­ الله لبنان در منطقه غرب آسیا تشریح شده است. در این فصل ابتدا به نسبت میان دیپلماسی عمومی و بازیگران غیردولتی و این سوال که آیا استفاده از دیپلماسی منحصر به فرد در دولت ­ها است، پرداخته شده ­است و سپس ابعاد مختلف دیپلماسی عمومی حزب­ الله در منطقه غرب آسیا اعم از روایت ­های دیپلماسی عمومی؛ سیر تحول ارتباطی؛ دیپلماسی رسانه­ ای، فرهنگی و مبادله ­ای؛ درهم تنیدگی دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران و حزب­ الله تبیین شده است.

          در فصل چهارم، به منظور ارزیابی دیپلماسی عمومی محور مقاومت، آسیب ­های دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت در منطقه غرب آسیا که منجر به عدم موفقیت در جذب افکار عمومی این منطقه گردیده، بررسی شده است. همچنین پاسخگویی به چرایی آن، معرفی برخی نقایص و ارائه برخی مولفه ­های الگوی مطلوب دیپلماسی عمومی و توصیه ­هایی برای بهبود وضعیت قدرت نرم مقاومت در منطقه مورد واکاوی قرار گرفته ­است.