جغرافیای سیاسی
ایگور اوکونف /
هادی ویسی
از دیدگاه مولف، جغرافیای سیاسی، شاخه ای علمی است که به مطالعه ابعاد فضایی سیاست میپردازد. جغرافیای سیاسی، رویکردهای نظری بنیادی را توسعه می دهد و بینش درستی درباره ویژگیهای خارجی و داخلی ارائه می دهد. همچنین توانایی استفاده از روش های تجزیه و تحلیل مکانی، امکان تعیین الگوها و ضوابط پدیده های سیاسی را هم در سطح جهانی و هم در سطح منطقه ای و محلی فراهم می کند. کتاب حاضر و پژوهش انجام شده، مقدمه ای بر مطالعه علوم سیاسی، روابط بین الملل و مطالعات منطقه ای است که با رویکرد سیستمیبه بعد فضایی فرایندهای سیاسی در همه سطوح تنظیم شده است. در این کتاب، عناصر پایه ای شامل کشورها، اتحادیه های فراملی، نظام های ژئوپلیتیکی، مناطق، مرزها، پایتخت ها، سرزمین های وابسته و با مدیریت بین المللی بررسی شده است.
کتاب جغرافیای سیاسی، کتاب درسی است که به دو زبان روسی و انگلیسی در موسسه روابط بین الملل دولتی مسکو ارائه می شود. کتاب در دوازده فصل تنظیم شده است. رویکرد آموزشی و طبقه بندی اصولی مفاهیم و نظریه ها همراه با مصادیق و مثال های متعدد در مناطق مختلف جهان، یادگیری کتاب را آسان تر کرده است. در پایان هر فصل، اصطلاحات و مفاهیم کلیدی آن فصل آمده و همچنین پرسش ها و تمرین هایی ارائه شده است.
در فصل اول با موضوع مقدمه ای بر جغرافیای سیاسی، موضوعات، روش ها و زیرشاخه های جغرافیای سیاسی تعریف شده و ایده کلی، اصول، سطح و عناصر سازماندهی سیاسی و سرزمینی جامعه تبیین شده است. فصل دوم با عنوان نظام های ژئوپلیتیک جهانی، به سطح جهانی سازماندهی سیاسی و سرزمینی جهان اختصاص یافته است و در اینجا، نظام های اصلی ژئوپلیتیک ارائه می شود و اصول اساسی نقشه سیاسی جهان تعریف می شود. همچنین در این فصل دلایل تقسیم منطقه ای کلان جهان و پیامدهای سیاسی ناشی از آن شرح داده می شود. فصل سوم با عنوان گروه های همگرایی، بر نهادهای فراملی در نقشه سیاسی جهان تمرکز دارد. در اینجا، گروه همگرایی، عبارت است از یک نهاد فراملیتی (اتحادیه) که در برخی از حوزه ها، سیاست مشترکی را در کشورهای عضو دنبال می کند. وضعیت نهاد فراملی، هر گروه را به بازیگری مستقل در روابط بین الملل تبدیل میکند. فصل چهارم با عنوان کشورها، بر عناصر کلیدی سازماندهی سیاسی و سرزمینی جهان بر اساس دولت یا کشور تمرکز دارد و سیر تکامل تاریخی انواع دولت بودن را شرح می دهد؛ مانند حاکمیت ها، دولت - شهرها، امپراتوری ها، دولت - ملت ها و غیره. همچنین در این فصل، اصول جغرافیایی ملت سازی بیان شده است.
فصل پنجم با عنوان ویژگی های دولت سرزمینی، به ویژگی هایی اختصاص دارد که موقعیت سیاسی و جغرافیایی دولت را در نقشه سیاسی جهان تعیین می کند. در این فصل، متغیرهای کد ژئوپلیتیکی که اساس موقعیت سازی فضایی دولت در جهان را تشکیل می دهند، خلاصه می شوند. فصل ششم با عنوان عناصر دولت سرزمینی، بر عناصر ساختار فضایی دولت (کشور) تمرکز دارد و ایده ای کلی از رویکردهای موجود برای تعیین مرزهای دولت در زمین، دریا، هوا و زیرزمین ارائه می دهد. انواع رژیم های سرزمینی در این فصل شرح داده می شود. فصل هفتم با عنوان واحدهای بین المللی شده، به اشکال مختلف کنترل بین المللی بر سرزمین اختصاص دارد. این فصل اصول سازماندهی سرزمینی را در فضاهای سیاسی جدید مثل منطقه بستر دریاها، قطب ها، فضاها و غیره شرح می دهد. همچنین در اینجا، مدل های عملکرد سرزمین ها با رژیم حقوقی بین المللی بیان شده است؛ مثل تنگه ها و رودخانه های بین المللی، مناطق حائل، سرزمین های آزاد، مناطق بدون دولت و غیره. در اینجا، سرزمین هایی که دارای رژیم های حقوقی مختلط هستند و بخشی از قلمرو مستقل یک دولت خاص می باشند، بررسی شده اند.
فصل هشتم با عنوان سرزمین های وابسته، به تکامل انواع مختلف سرزمین ها و دولت های وابسته در نقشه سیاسی جهان اختصاص دارد. نویسنده در اینجا، مراحل استعمار و استعمارزدایی را متمایز کرده و اهداف و اشکال وابستگی را در تمام مراحل تشکیل نقشه سیاسی جهان تحلیل می کند. فصل نهم با عنوان پایتخت ها و مراکز، به شهرهای پایتخت به عنوان مراکز حاکمیت دولت ها می پردازد. در این فصل، به انواع پایتخت ها و کارکردهای مرکز اصلی سیاسی کشور پرداخته می شود و کشورهای چند پایتختی مثل روسیه (مسکو، پایتخت رسمی و سنپترزبورگ محل مقرهای قوای دولتی) و شهرهای شبه پایتخت توضیح داده می شود و دلایل و پیامدهای سیاسی جا به جایی پایتخت ها نیز بیان می شود. فصل دهم با عنوان مرزها و گسست ها، بر نقش مرزها در ساختار کشور تمرکز دارد. در اینجا انواع مرزها با ویژگی های فیزیکی و پیدایش و ماهیت عملکردشان متمایز می شوند. همچنین در این فصل، مراحل ایجاد مرزهای دولتی و تاثیرات جغرافیایی رای گیری توصیف می گردد.
فصل یازدهم با عنوان مناطق و شهرداری ها، به اصول و اشکال ساختار سیاسی و سرزمینی داخلی دولت و حکومت محلی اختصاص دارد. در این فصل، ماهیت اشکال حکومت تک ساختی و فدرال بیان شده و اشکال غیرمعمول جوامع محلی و مناطق مشخص شده است. این فصل بر سازماندهی سیاسی و سرزمینی تمرکز دارد و سازماندهی سیاسی و سرزمینی روابط بین سطوح فرعی دولتی را نشان می دهد؛ سازماندهی سیاسی و سرزمینی شامل بخش های اداری در سطوح منطقه ای و زیرمنطقه ای و شهرداری ها در سطح محلی است. در این فصل، به بررسی مدل های سازماندهی سیاسی و سرزمینی از جمله تک ساخت گرایی، منطقه گرایی، فدرالیسم، فدراسیونیسم و کنفدرالیسم پرداخته می شود. فصل دوازدهم کتاب بر هویت فضایی تمرکز دارد و تفاوت بین مفاهیم قلمروخواهی و فضایی بودن در جغرافیای سیاسی و ظرفیت تحلیلی آنها را اثبات می کند.